SUNA MELEĞİM E :(

Tam 5 yıl önce kaybettim onu bu tarihte. babası alman annesi Türk, adı Suna…
Ben 5 yaşındayken ilk o boyadı dudaklarımı kırmızıya,
Kocaman halka küpeleri vardı salıncaklara benzettiğim,küçülüp içinde oturup sallandığımı hayal ettiğim.benimle el ele tutuşur yere yuvarlanasıya dek dönerdi,kahkahalarımız yeni yol caddesinde yankılanırdı.o yaşlarda uğradığım tacizde bile göğsüne bastırıp beni ilk teselli eden oydu.korkma biliyorum anlam veremiyorsun olanlara ama ilerde anlayacaksın,anladığında sakın bu olay seni üzmesin gözlerini yum ve beni düşün yine el ele döndüğümüzü ve mutlu ol ufaklık demişti.yıllar geçti aklıma geldikçe dediğini yaptım,işe yaradı.
Hep beyaz giyerdi benim suna meleğimdi,
Bizim dükkânın yanında takıcı dükkanları vardı en süslü küpeleri,kolyeleri ilk bana takardı, O kadar ağırlardı ki kulaklarım acırdı yinede ses etmezdim,hoşuma giderdi.
Süt tozu kavanozunu çıkarır ve süt tozu yerdik birlikte ve ağzımızda süt tozu varken sezen aksu şarkıları söylemeye çalışırdık.
Bir gün Almanyaya temelli gitti,çok ağladım…
haberlerini alıyordum annesinden, orada özürlüler için bir anaokulunda öğretmenlik yapıyormuş, mutluymuş, evlenecekmiş benim Suna meleğim
Derken annesi beni gördüğü yerde kaçar oldu anlamıyordum,
Bir gün bir alışveriş merkezinde karşılaştık, Suna ablam nasıl? Dedim,
Gözlerinden yaşlar aktı,seni hep çok severdi…’li cümleden sonrası, bütün onla olan çocukluk anılarımı acıttı ve anladım ki Suna ablam gerçekten bu sefer Suna meleğim olmuştu.
Şimdi her 11 ocakta onun anısına ;
İmkanım varsa Alman birası ya da taze sıkılmış portakal suyu içiyorum, Sezen Aksu dinliyorum, beyaz giyiyorum, hiç ağlamıyorum ve onunla döndüğümüzü düşlüyorum,
Dudaklarımda cart kırmızı rujla onun bütün o melek yüzünü öpüyorum…
Huzur içinde yat suna meleğim….